Πέμπτη 1 Αυγούστου 2013

Κώστας Προμπονάς : Θα το πάω μακριά, το γνωρίζω..



Η Ελληνική κοινωνία και το Πυργί συγκεκριμένα δεν έχει την πολυτέλεια να χάσει το μελλοντικό έμψυχο δυναμικό της, τα παιδιά των Αλβανών που διψούν να ενταχθούν, μιλούν ελληνικά μεταξύ τους, είναι οι καλύτεροι μαθητές της τάξης τους, έναν Όργκεστ, μια Γκρεσίλντα, έναν Κέβιν, τις μητέρες και τους πατέρες των εγγονιών μας. 
Προσωπικά, είχα αντιμετωπίσει και εγώ πρόβλημα με ένα-δυο αλβανάκια που είχαν μπει στο τούνελ της εφηβείας: Oι χοντρές τους πλάκες, η αυθάδεια και ανταρσία, το γκομενιλίκι στην Κάτω Πλατεία. Όταν έχεις την ευθύνη για την εποικοδομητική ψυχαγωγία του μοναχογιού σου που πλαντάζει στο ατομικιστικό Βροντάδο, η ζωντανή Κάτω Πλατεία είναι μονόδρομος. 
Και εκεί, εννιά μήνες το χρόνο συναντούσα, αλλοίμονο, μόνο τα Αλβανάκια. Τους έφηβους τους ΔΑ-ΣΚΑ-ΛΕΥ-ΕΙΣ! Ως δάσκαλος οφείλω να είμαι αισιόδοξος για την ανθρώπινη φύση. Αλλά και ευέλικτος. Τους κανονάρχισα λοιπόν ότι η διέξοδος δεν είναι να μπαίνουν στην Παιδική Χαρά και να κάνουν κούνια ολόκληροι μαντραχαλάδες αλλά η αγωνιστική δραστηριότητα στο γήπεδο. 
Εκεί δικαιούνται να εκβάλλουν την περίσσια τεστοστερόνης. Και τους ζήτησα να γίνουν σύμμαχοί μου στην ποιότητα ζωής των μικρών παιδιών, κάποια της ίδιας καταγωγής μ’ αυτούς. Και στο τέλος τους χαρτζηλίκωσα με ένα 5ευρω, να πιουν μια πορτοκαλάδα..

Τώρα, οι ξένοι ήρθαν-στα καρπούζια της Καλαμωτής, στους κατάκοιτους γέροντες της Χώρας, στις σκαλωσιές των Μεστών και τις ελιές των Αφροδισίων (μέχρι πρόσφατα η γυναίκα του Ναούμ ήταν καθαρίστρια στην εκκλησιά που ψέλνω) για να γεμίσουν το κενό, πρωτίστως, γιατί τα εγκατέλειψαν οι Έλληνες. 
Πριν ακόμη φτάσουν οι …Ναούμ, οι Έλληνες είχαν απαξιώσει ή και εγκαταλείψει τις πόλεις και τα χωριά τους. Οι Ναούμ εμφανίστηκαν, πρέπει να το θυμίσουμε, επειδή εμείς τους καλέσαμε. Το νέο χρήμα, τα νέα τζάκια, τα νέα αυθαίρετα που ξεφύτρωναν σαν σπυριά ανά την επικράτεια χρειάζονταν μαστόρους, φύλακες, κηπουρούς, δουλοπάροικους. Νόμιμοι και παράνομοι πλημμύρισαν την έτσι κι αλλιώς ξέφραγη χώρα όπου είχαν ακουστά ότι όλα επιτρέπονται, ότι τα μεροκάματα είναι δεκαπλάσια από ό,τι στη χώρα τους, ότι με ελάχιστη προσπάθεια πιάνεις την καλή, ότι φόροι δεν πληρώνονται ούτε πολυχρειάζονται χαρτιά.

Το μεταναστευτικό κύμα των Ναούμ στο Πυργί και παλιότερα στην Καλαμωτή συνοδεύτηκε από την εκχώρηση ζωτικού χώρου και κυρίως θέσεων εργασίας καθώς οι κάτοικοι των Μαστιχοχωριών, ακολουθώντας τον πανελλήνιο μεταπολιτευτικό συρμό αποποιήθηκαν και απαξίωσαν τη χειρονακτική εργασία. 

Και φτάσαμε στο σημείο δεκάδες νέοι Πυργούσιοι να κάνουν μεταπτυχιακά στο Αστικό δίκαιο και τη θεατρολογία και τις σκλάβες μητέρες τους που ξυπνούν απ’ τις τέσσερεις για το μαστιχάϊ να ψάχνουν επιπροσθέτως στις αγγελίες μήπως ξετρυπώσουν κάποια θέση σε επιδοτούμενο σεμινάριο ενώ ο κανακάρης αράζει με τη φραπεδιά στην προκυμαία

Και το Φθινόπωρο, το έχω ξαναδεί το έργο, αυτό το μοναδικά γλυκό λάδι απ’ τις Πυργούσικιες κουρμαδοελιές να συλλέγεται χάρη στα συνεργεία των Ναούμ με μεροκάματα που αγγίζουν τα σαράντα ευρώ ημερησίως-αφορολόγητα φυσικά, τα οποία σνομπάρουν οι αυτόχθονες κανακάρηδες-υπό την υψηλή επιστασία των πατεράδων τους.

Τώρα που η Κάτω Πλατεία ξαναγέμισε κόσμο, είτε από τα παιδιά εσωτερικών μεταναστών οι οποίοι έφυγαν από την τερατούπολη είτε από τα παιδιά ξενιτευμένων Πυργούσιων που ενώ «εισέπρατταν εμβάσματα» και απομυζούσαν πολύτιμους πόρους απ’ το πατρικό σπίτι επέμεναν να κάνουν αλλού διακοπές, διαισθάνομαι ότι οι περισσότεροι απ’ τους.. Ναούμ και τα ατίθασα αγόρια τους δεν θα τολμούσαν καν να μοιραστούν τον ίδιο χώρο με τους γηγενείς αν οι τελευταίοι αποφάσιζαν να επανεποικήσουν τον δημόσιο χώρο, ενδεχομένως εγκαταλείποντας τα Αθηναϊκά και χωραϊτικα σπίτια τους και γυρίζοντας στα πατρογονικά τους..

Κώστας  Προμπονάς

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Έχεις δίκιο Κώστα, απόλυτο δίκιο. Δυστυχώς.
Δ. Μυωτέρης

Ανώνυμος είπε...

Ο δασκαλάκος ήταν λεβεντιά.όχι μόνο ήταν λεβεντιά ή καλύτερα,είναι λεβεντιά,άλλα λέει και τα πράγματα με το όνομα τους,χαίρομαι που ζω και αναπνέω τον ίδιο αέρα στην ίδια περιοχή με έναν τέτοιο αξιόλογο άνθρωπο.Μπράβο κύριε Κώστα,μπράβο.