Βγαίνοντας απ' το καβούκι μας

Ήταν ένα απόγευμα του Δεκέμβρη, λίγο πριν τις γιορτές, - είχαν ήδη προηγηθεί κουβέντες στη διάρκεια ουζοποσιών, για το πότε θα ξεκινήσουμε κι εμείς σαν Μαστιχοχώρια να δραστηριοποιούμαστε, για να προβάλουμε τα χωριά μας, - όταν μου τηλεφώνησε ο Γιάννης και μου πε, "Ρε Γιώργη έχει μια διεθνή τουριστική έκθεση στην Τουρκία, να πάμε να προβάλουμε τα χωριά μας", στην αρχή νόμιζα ότι μου κάνει πλάκα, αστειεύτηκα κι εγώ, αλλά αυτός επέμενε, κι όσο περνούσε η ώρα επέμενε και περισσότερο, κι αφού κλείσαμε το τηλέφωνο είχαμε συμφωνήσει να πάμε, κι ας έληγε η διορία συμμετοχής μετά από μία βδομάδα, κι ας είμασταν εντελώς απροετοίμαστοι, η ουσία είναι ότι το όνειρο είχε ξεκινήσει.

Τις επόμενες δύο ημέρες, βρήκαμε τους χορηγούς. 
Τον δημιουργικό νού τον είχαμε ήδη δίπλα μας, την Μαρίνα, και σιγά σιγά κουβέντα στην κουβέντα, τηλέφωνο στο τηλέφωνο, αρχίσαμε αυτό το όνειρο να το μοιραζόμαστε με τους επαγγελματίες, και τους πολιτιστικούς συλλόγους των χωριών.

Η Μαρίνα φρόντισε το δημιουργικό κομμάτι, την επικοινωνία με τους διοργανωτές, την παρουσίαση, τις φωτογραφίες, τα φυλλάδια, και ο Γιάννης, και ο Λιός, φρόντισαν όλα τα άλλα προπαρασκευαστικά, μάζεψαν επαγγελματικές κάρτες, μπροσούρες και ένα πενηντάρικο από κάθε επαγγελματία....το όνειρο είχε ήδη αρχίσει να γίνεται πραγματικότητα.

Με την βοήθεια του Κωστή, και την παροχή λικέρ και ούζων από την ποτοποιία "ΣΤΟΥΠΑΚΗ", καθώς και διάφορων γλυκισμάτων από την εταιρεία "ΑΝΕΜΟΣ", είμασταν έτοιμοι να προχωρήσουμε στο επόμενο βήμα.

Ο βασικός παράγοντας για την συμμετοχή μας, - πέραν από την διάθεση μας να προβάλουμε τα χωριά της Μαστίχας, - ήταν η χορηγία και η παροχή αμέριστης βοήθειας, από την "ΜΕΝΤΙΤΕΡΑ" και τους ανθρώπους της, τον Γιάννη και την Μαριλλένα.

Με αυτά, και με αυτά, μια Τετάρτη του γενάρη λίγο πριν τις εκλογές, και με θυελλώδεις ανέμους, ξεκινήσαμε αποφασισμένοι για την Κωνσταντινούπολη.



Την Διεθνή Τουριστική Έκθεση Κωνσταντινούπολης, την 5η μεγαλύτερη έκθεση τουρισμού στον κόσμο, με 42.000 περίπου επαγγελματίες πιστοποιημένους συμμετέχοντες, και 750.000 επισκέπτες.

Από την πρώτη στιγμή που μπήκαμε στην έκθεση, τα μεγάλα περίπτερα της Τουρκίας, της Βραζιλίας, του Κουβέιτ, του Μαρόκου, σε καθήλωναν. Ψάχνοντας μέσα σε ένα τεράστιο χώρο, κάπου σε μια γωνιά βρήκαμε το περίπτερο μας, μόλις 8 τμ, με φωτογραφίες, μαστιχόδεντρα, την Κακού που κεντούσε, τα Μεστά, το Πυργί, η Βέσσα, οι Ολύμποι, μας περίμεναν.

Εκεί ένοιωσα την πρώτη ανατριχίλα, φέραμε τα χωρία μας στον κόσμο σκέφτηκα, και γέμισα ενέργεια μονομιάς.
Στήσαμε το περίπτερο, στηρίξαμε το πιξάρι μας, και αρχίσαμε να κερνάμε τους επισκέπτες μας, με λικέρ και ούζο.

Πέρασε πάρα πολύς κόσμος από το περίπτερο μας, πολλοί απ' αυτούς επαγγελματίες του Τουρισμού, πράκτορες, ξεναγοί, στελέχη τουριστικών επιχειρήσεων, αλλά και απλοί Τουρκοι πολίτες, πολλοί απ αυτούς δεν ήξεραν καν που βρίσκεται η Χίος, όλοι όμως έσκαγαν ένα πλατύ χαμόγελο και μόνο στο άκουσμα της λέξης "Μαστίχα"

Σε όλα αυτά, η Ειρήνη ήταν η καρδιά του περιπτέρου, γενικός αρχηγός. 
Η Μαρίνα ο ιθύνων νους. 
Ο Γιάννης, ο Λιός, η Πόπη κι εγώ, γενικών καθηκόντων, βοηθούσαμε όπου μπορούσαμε.

Για τέσσερις ολόκληρες ημέρες διαφημίζαμε στον Κόσμο, την Μαστίχα, τα χωριά της, την Χίο, την Ελλάδα. 

Θέλω να πιστεύω ότι τα καταφέραμε, τα χαμόγελα των επισκεπτών μας, αυτό μας έδειξαν.

Και του χρόνου να 'μαστε καλά...