Τετάρτη 29 Ιανουαρίου 2014

Έτσι έχει η κατάσταση για τις αποζημιώσεις των πληγέντων από την φωτιά του 2012



Παρακολούθησα σήμερα την ημερίδα, η οποία πραγματοποιήθηκε στα γραφεία της ΕΜΧ, στην πόλη της Χίου, από υπηρεσιακά στελέχη του ΕΛΓΑ, με κεντρικό στόχο την ενημέρωση των πληγέντων παραγωγών μαστίχας από την φωτιά του Αυγούστου του 2012, σχετικά με τις αποζημιώσεις του φυτικού κεφαλαίου, και του παραγόμενου προιόντος μαστίχας.

Σύμφωνα με τα στελέχη του ΕΛΓΑ, και αφού έχει προηγηθεί ο έλεγχος των αιτήσεων για αποζημίωση, καθώς και ο έλεγχος των κριτηρίων τα οποία θα πρέπει να πληρούν οι αιτούντες για να αποζημιωθούν 

  • από τις συνολικές 1500 περίπου αρχικές αιτήσεις παραγωγών
  • τα κριτήρια πληρούσαν οι 500 - 600.
Από τις 500 έως 600 δηλώσεις που πληρούν τα κριτήρια αποζημιώσεων, οι αιτούντες αποζημίωση, για να μπορέσουν να καταστούν δικαιούχοι θα πρέπει σωρευτικά :
  1. Να έχουν υποβάλλει δηλώσεις καλλιέργειας για τα έτη 2011 και 2012
  2. Να έχουν εξοφληθεί οι ασφαλιστικές εισφορές προς τον ΕΛΓΑ για τα ίδια έτη
  3. Να έχει καεί τουλάχιστον 30% του φυτικού κεφαλαίου που περιλαμβάνεται στα δηλωθέντα στην δήλωση καλλιέργειας.
  4. Τα καμένα δέντρα να μην είναι σε κλήρους κάτω των 250τμ
  5. Η ΔΟΥ των άμεσα δικαιούχων να μην βρίσκεται σε απόσταση μεγαλύτερη των 150χλμ από την Χίο.
Εάν έστω και μια προυπόθεση από τις παραπάνω δεν πληρείται, τότε χάνεται το δικαίωμα αποζημίωσης.

Οπως καταλαβαίνει κανείς, μετά από τις παραπάνω προυποθέσεις, ένα μόνο μικρό μέρος από τους πληγέντες θα αποζημιωθεί.

Ήδη αυτή την εποχή αναρτούνται από τους ανταποκριτές του ΕΛΓΑ, στα χωριά οι πίνακες δικαιούχων και αποριφθέντων, όπου ο κάθε ενδιαφερόμενος θα μπορεί να πληροφορηθεί την τύχη της αίτησης του, καθώς και να καταθέσει ένσταση μέσα σε διάστημα 30 ημερών.

Εγώ έχω να υπογραμμίσω ότι μετά από τα μεγάλα και παχιά λόγια, που ακούσαμε από τους αρμοδίους μετά την φωτιά, το μεγαλύτερο μέρος του κατεστραφέντος φυτικού κεφαλαίου θα παραμείνει χωρίς αποζημίωση, με τους παραγωγούς να θεωρούν τους εαυτους τους προδομένους για άλλη μια φορά.

Επίσης πρέπει να ομολογήσω την πικρία μου, για την παντελή απουσία συντονιστικού οργάνου διεκδίκησης των αποζημιώσεων, αφού οι φορείς που έπρεπε να λειτουργήσουν ως χειριστές του θέματος, τελικά δεν ανταποκρίθηκαν στην αποστολή τους.

Γιώργος Τούμπος